Ò troàt ün òm

Ò conusìt ü strambo sö ’n montagna,
barba longa, öc de volp e fibra stagna.
Al porta camise smuntàde e braghe tapesàde,
pogiàt al sò bastù e ’n crapa ü capelàs
al gira sö e zo di bosc armat de corlàs.
Al tira a campà solitare e a quac mânere
ma al purta bè i sò otànta primàere,
al cüra coi bieròc de erbe töc i mai
al trafèga a al ciàcöla coi sò animai.
Al petèna con amùr ol so àsen risolét
al careza ü cà pastur impegolét,
al porta a bif i sò achine
al büta ol grà a i sò galine,
al dà öna ogiàda ai sò cunì
e l'ingràsa coi patate ol porselì.
La sò Césa l'è öna santèla,
quater santì, du fiur e öna fiamèla.
I prime ölte che al me edïa
al fàa ol balòs e al se scundìa
ma adès che al me conos e al me èt ontèra
al me specia söla mulatera,
al me tràta come ü sò bagài
e al refüda piò i me pìcoi regai.
Al me 'nvida deèt in del sò camì,
al me prepara polenta e codeghì
e polenta e fons e polenta e formagèl 
perché lü al dis che al fà gran bel,
e quando coi scödeloc de ì an se sà tirèc
m'incumincia a ragiunà töi du bei contèc.
A l'è ün òm che l'à giràt
a l'è ün òm che l'à sgobat
a l'è ün om con tance bei pensér
a l'è ün òm istöf de ü mond de braghèr.
Quando söl tàrde  turne a la me cà
al me dà öna pàca e al me stòrs la mà
alùra i sò öc i se bàgna de rosàda de montagna
e ol me cör l'isciòpa de nostalgia
ma lü al me carga de coràgio e de armonia.
La zèt la dis de lü che l'è öna tàpa,
malfidèt, original e fò de crapa.
Ma me o truat ün òm...
ma me o truat ü galantom
ma me o truat ü poer vècio gris
ma me o truat ü grant amis....


PietroTòcio Pesenti
poesia vincitrice del 1° premio al "concorso di poesia dialettale bargamasca" Premio Dossena 1992